Ολοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες

Μέσα απ’ αυτό που κάναμε προσπαθήσαμε να αγγίξουμε ένα μεγάλο θέμα: το ρατσισμό. Μέσα από την ιστορία του κοριτσιού προσπαθήσαμε να αναδείξουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες, τη μοναξιά του μετανάστη, την ισότητα των δύο φύλων (αυτό φανερώνει και ο τίτλος 1+1) , ότι ο αθλητισμός ενώνει τον κόσμο και ότι όλοι πρέπει να κάνουμε προσπάθεια ώστε οι σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας να γίνονται όλο και καλύτερες.
Γιώργος Τζίβας

Η αφίσα της ταινίας μας

Κάνε κλικ εδώ και κατέβασε την αφίσα της ταινίας μας σε μορφή .pdf (1,6 MB).

Μια σπάνια και διαφορετική εμπειρία

Στα μέσα περίπου της σχολικής χρονιάς αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τον κινηματογράφο. Μιλήσαμε για την ιστορία του ξεκινώντας από τα πρώτα του βήματα και φτάνοντας ως τις μέρες μας, γνωρίσαμε όλους όσους εργάζονται για να γίνει μια ταινία, συζητήσαμε για διάφορα τεχνικά μέσα (πλάνο, μοντάζ κ.λ.π).
Με αφορμή τις συζητήσεις που είχαμε στο μάθημα της “Καλλιπατείρας” για θέματα που είχαν σχέση με το ρατσισμό, την ξενοφοβία, την κοινωνική ανισότητα, την ισότητα των δύο φύλων κ.λπ., αποφασίσαμε να τα εντάξουμε όλα αυτά στο θέμα «κινηματογράφος».
Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε μια ταινία που να θίγει κάποια από τα θέματα που προανέφερα. Φτιάξαμε την ιστορία, δημιουργήσαμε τους ήρωες, κάναμε το σενάριο εικόνες, καταγράψαμε τις σκηνές, επιλέξαμε τους χώρους, με βάση τα χαρακτηριστικά των ηρώων επιλέξαμε τους ηθοποιούς και μετά από κάποιες πρόβες αρχίσαμε τα τελικά γυρίσματα.
Χάσαμε αρκετές ώρες μαθημάτων και προσπαθήσαμε στην πορεία να τα αναπληρώσουμε. Βέβαια αυτά που κερδίσαμε ήταν πολύ περισσότερα. Αυτή η δραστηριότητα χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και με τα χρήματα που πήραμε αγοράσαμε διάφορα πράγματα για το σχολείο μας και καλύψαμε και κάποια άλλα έξοδα
Ζήσαμε μια σπάνια και διαφορετική εμπειρία απ’ αυτή που παίρνουμε απ΄ τα σχολικά βιβλία. Γνωρίσαμε την κοπιαστική δουλειά του ηθοποιού και όλων των συντελεστών, αυτών που φαίνονται κι αυτών που είναι στην αφάνεια. Μάθαμε να μην είμαστε ρατσιστές και να αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες σαν ανθρώπους. Μάθαμε να αναγνωρίζουμε την αξία των άλλων ανεξάρτητα από το που κατάγονται. Μάθαμε να δουλεύουμε ομαδικά αγόρια και κορίτσια με ίσους όρους και πως για να έχουμε αποτέλεσμα είναι αναγκαίο να πειθαρχούμε.
Ευχαριστούμε που μας δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Αγγελική Ντοά

Η υπόθεση

Ενα κορίτσι οικογένειας οικονομικών μεταναστών έρχεται στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία με τους γονείς της, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Στο σχολείο όπου χρειάζεται να φοιτήσει, εκτός από τα προβλήματα προσαρμογής , έχει να αντιμετωπίσει ένα εχθρικό περιβάλλον. Οι συμμαθητές της δεν την αποδέχονται. Είναι απομονωμένη. Ο δάσκαλος προσπαθεί να επινοήσει διάφορους τρόπους, προκειμένου να βελτιωθούν οι σχέσεις των μαθητών του. Μόνο το αγόρι, που έτυχε να καθίσουν στο ίδιο θρανίο, φαίνεται να την καταλαβαίνει.
Ενα γεγονός θα ανατρέψει όμως την άσχημη γι’ αυτήν κατάσταση. Στον αγώνα δρόμου που διοργανώνει ο δάσκαλος στο στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας, το κορίτσι παίρνει την πρώτη θέση. Οι συμμαθητές της τη συγχαίρουν. Το τείχος, που μέχρι τώρα τους χώριζε, πέφτει. Ολοι κατανοούν πώς πρέπει να δίνονται ευκαιρίες σ’ όλους τους ανθρώπους να αναδεικνύει ο καθένας το ταλέντο του.
Μπορεί να είναι και μια πραγματική ιστορία, μιας και η χώρα μας είναι «χώρα υποδοχής» μεταναστών.
Γιώργος Πολυζώης

Ρατσισμός και ξενοφοβία

Ενα απ’ τα προβλήματα που εμφανίζονται κατά καιρούς στη χώρα μας, είναι και ο ρατσισμός. Πολλοί συμπατριώτες μας είναι επιφυλακτικοί, καχύποπτοι και κάποιες φορές επιθετικοί σε κάποιους συνανθρώπους μας, μόνο και μόνο επειδή κατάγονται από άλλη χώρα.
Η αρνητική στάση ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι έχουν περάσει και τι περνούν αυτοί οι άνθρωποι, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο που γεννήθηκαν, την πατρίδα τους, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Λοιπόν, είναι πολλά τα βάσανα της ζωής τους. Έρχονται στη χώρα μας για να βρουν λιμάνι να ξαποστάσουν. Να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής γι αυτούς και τα παιδιά τους. Στο μυαλό τους όμως βρίσκεται πάντα η πολυαγαπημένη τους πατρίδα κι ενώ χρειάζονται βοήθεια και συμπαράσταση εισπράττουν την έχθρα και την απομόνωση.
Αυτό πρέπει επί τέλους να σταματήσει. Να αγκαλιάσουμε τους συνανθρώπους μας και να τους συμπαρασταθούμε. Είναι καιρός να τους στηρίξουμε να ξεπεράσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας που έρχονται να προστεθούν σ’ αυτά που ήδη υπάρχουν.
Πρέπει να τους βοηθήσουμε και να τους συμπαρασταθούμε. Είναι χρέος μας.
Χριστίνα Στάμου

Ο ρατσισμός δηλητηριάζει τις ψυχές

Παρά το ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι εξελίσσονται και οι κοινωνίες αλλάζουν, ο ρατσισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί σε όλους τους τομείς της ζωής των ανθρώπων. Aνθρωποι διάφορων φυλών, με διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, πολιτισμό, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, καθώς και άτομα με ειδικές ανάγκες, συνυπάρχουν μέσα σε μια κοινωνία και οφείλουν να ζουν αρμονικά . Όταν αυτό δε συμβαίνει τα πράγματα δυσκολεύουν και οι συνθήκες συμβίωσης είναι εξαιρετικά δύσκολες.
Oλες οι μορφές ρατσισμού (φυλετικός, κοινωνικός κ.ά.), είναι επικίνδυνες και μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε πόλεμο. Ρατσισμό έχουμε, όταν οι άνθρωποι ή οι λαοί ζουν με την ιδέα ότι αποτελούν κάτι ανώτερο και ξεχωριστό. Για παράδειγμα είναι οι προκαταλήψεις των λευκών ανθρώπων απέναντι στους μαύρους.
Ο ρατσισμός όπως κι αν εκδηλώνεται προκαλεί κίνδυνο για την κοινωνία. Γεννάει το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων, δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ τους κι εμφανίζεται το αίσθημα κατωτερότητας. Ο ρατσισμός δυστυχώς καταργεί την ελευθερία έκφρασης, λόγου, θρησκείας που αποτελούν σημαντικά δικαιώματα κάθε ανθρώπου.
Αλεξάνδρα Χριστακοπούλου